Διαδρομή ʼφησσος - Αφέτες

• Απόσταση: 5,1 χλμ. (με επιστροφή)
  Διάρκεια: 2 ώρες με επιστροφή, καθαρός χρόνος πορείας 1.35
  Υψόμετρο: από 0 μ. (ʼφησσος) σε 252 μ. (πλατεία Νιάου)
  Σήμανση: στρογγυλά πινακιδάκια, κόκκινα σημάδια
  Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι
  
  Η διαδρομή στο Wikiloc σε Google map
  
  Σε αυτήν τη διαδρομή, ανηφορίζουμε από την ʼφησσο προς το χωριό Αφέτες (παλαιότερο όνομα Νιάου, σλαβικό τοπωνύμιο που σημαίνει μαντρί), ακολουθώντας την κοίτη ενός ρέματος, σε μια συναρπαστική αλλά και απαιτητική πορεία.
  
  Οπως είναι φυσικό, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί αν ο καιρός είναι βροχερός, και σε τέτοια περίπτωση το καλύτερο θα είναι να την αποφύγουμε. Στη συνέχεια, επιστρέφουμε στην ʼφησσο από την κύρια διαδρομή, που περνά από το νεκροταφείο της Νιάου και μας προσφέρει υπέροχη θέα προς τη θάλασσα.
  
  Αρχίζοντας από την παραλία του Αμποβού στην ʼφησσο, στη γωνία του κέντρου Mαραμπού , ακολουθούμε τον τσιμεντόδρομο που ανηφορίζει ελαφρά, κάθετα προς την παραλία, με κατεύθυνση αρχικά ανατολική. Μετά από επτακόσια μέτρα περίπου, ο δρόμος στρίβει απότομα δεξιά και γίνεται άσφαλτος, ανηφορίζοντας προς Νιάου. Εμείς στο σημείο αυτό συνεχίζουμε ευθεία μπροστά προς βορράν σε στενό αγροτικό χωματόδρομο και αμέσως σε διχάλα πάμε αριστερά. Ο δρόμος μας πορεύεται δίπλα στην κοίτη του Χαλορέματος και μετά από λίγο, ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια, μπαίνουμε στην κοίτη και βαδίζουμε πλέον μέσα στο ρέμα, σε ένα εντυπωσιακό και άγριο σκηνικό ανάμεσα στις βραχώδεις όχθες, κάτω από τη σκιά των δέντρων και το κελάιδισμα των πουλιών. Η πορεία μας δεν έχει μεγάλη δυσκολία, οπωσδήποτε όμως χρειάζεται αυξημένη προσοχή για να μην παραπατήσουμε σε κάποια πέτρα, ιδίως αν είναι βρεγμένη από την υγρασία του φαραγγιού. Μοιάζει απίστευτο, όμως αυτό το μονοπάτι ήταν σε κανονική χρήση έως και τη δεκαετία του `70. ʼλλοτε βαδίζουμε μέσα στην κοίτη και άλλοτε δίπλα της δεξιά ή αριστερά, σε παράλληλο μονοπάτι. Πιο πάνω έρχεται και άλλο ρέμα από δεξιά (Καλαρρύτες) και ενώνεται με το δικό μας.
  
  Μετά από πορεία ενάμισυ χιλιομέτρου περίπου μέσα στο φαράγγι φθάνουμε σε βράχο, όπου φυτρώνει μεγάλο πλατάνι. Εδώ, τα δραστήρια μέλη του πολιτιστικού συλλόγου Αφετών σχεδιάζουν να κατασκευάσουν ξύλινη πεζογέφυρα, για να διευκολύνουν την πρόσβαση. Προς το παρόν, ανεβαίνουμε με λίγη δυσκολία στο βράχο και βρίσκουμε καλντερίμι, που ανηφορίζει έντονα αφήνοντας το ρέμα στα αριστερά. Αν κάνουμε αυτή τη διαδρομή αντιστρόφως (κατηφορίζοντας από Νιάου), χρειάζεται πολλή προσοχή για να μην γλιστρήσουμε, ιδίως αν οι πέτρες είναι βρεγμένες. Εδώ θα βοηθούσε αν υπήρχε μια κουπαστή για να κρατιέται κανείς.
  
  Περνούμε δίπλα από τη βρύση Καρκαντέλη και λίγο παραπάνω, μπαίνοντας μέσα στο χωριό, διασχίζουμε τσιμεντόδρομο και συνεχίζουμε σε καλντερίμι ανηφορίζοντας συνεχώς, για να φθάσουμε τελικά στη νoτιοανατολική πλευρά της πλατείας, όπου υπάρχει και η εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου.
  Αφού κάνουμε μια στάση για να ξεκουραστούμε στην όμορφη πλατεία της Νιάου, βαδίζουμε δίπλα στην εκκλησία σε πλακοστρωμένο δρόμο και βγαίνουμε στο πάρκινγκ. Από εκεί, στρίβοντας αμέσως αριστερά, κατηφορίζουμε σε καλντερίμι και περνούμε το ρέμα του Φραγκάκη από το ομώνυμο πέτρινο τοξωτό γεφύρι. Κατηφορίζουμε για λίγα μέτρα ακόμα σε τσιμεντόδρομο και μετά πάμε δεξιά σε ανηφορικό δρόμο-καλντερίμι, που μας φέρνει στο νεκροταφείο του χωριού.
  
  Ακολουθούμε πλέον τον ασφαλτόδρομο που κατηφορίζει και έχει δυστυχώς καλύψει το καλντερίμι. Παρακάτω, εκεί όπου ο δρόμος κάνει μια κλειστή αριστερή στροφή, διατηρείται ένα τμήμα καλντεριμιού στο εσωτερικό της στροφής και κόβουμε δρόμο από εκεί, προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια. Μετά από ακόμα πεντακόσια μέτρα στην άσφαλτο, έχουμε δεξιά μας νεόκτιστο πολυτελές τουριστικό συγκρότημα (βίλες Καραβιά).
  
  Κανονικά, το καλντερίμι συνέχιζε όπως πάει η άσφαλτος ευθεία προς νότον και παρακάτω γίνεται τσιμεντόδρομος, που κάνει έναν κατηφορικό ελιγμό και καταλήγει προς τα δεξιά στην πλατεία της Αφήσσου. Για να αποφύγουμε όμως ένα μεγάλο κομμάτι πορείας στην άσφαλτο, προτείνουμε να ακολουθήσουμε εδώ μιαν εναλλακτική διαδρομή. Έτσι, στην επάνω γωνία της περίφραξης του συγκροτήματος, στρίβουμε δεξιά κατηφορίζοντας σε δρόμο-μονοπάτι με κατεύθυνση νοτιοδυτική. Τελειώνοντας ο περίβολος, έρχεται από αριστερά στενός αγροτικός δρόμος. Εμείς συνεχίζουμε ευθεία, έχοντας άλλη περίφραξη αριστερά μας που λίγο πιο κάτω γίνεται πεζούλα με ξερολιθιά. Ακολουθώντας την πεζούλα, στρίβουμε αριστερά και συνεχίζουμε παρακάτω δεξιά σε κατηφορικό μονοπάτι με στοιχεία καλντεριμιού, που τελικά βγαίνει σε ασφαλτόδρομο.
  
  Αρχίζουμε πλέον να συναντούμε τα πρώτα σπίτια της Αφήσσου. Μετά από εκατό μέτρα στην άσφαλτο, πάμε αριστερά σε τσιμεντόδρομο, ο οποίος παρακάτω είναι πλακοστρωμένος. Στο τέρμα στρίβουμε δεξιά και αμέσως αριστερά στη γωνία του ξενώνα Garden of Eden και ακολουθούμε φαρδύτερο πλακόστρωτο, που μας φέρνει σύντομα στην πλατεία της Αφήσσου, δεξιά από τη βρύση κοιτάζοντας τη θάλασσα.
  
  Το κείμενο και οι φωτόγραφίες ανήκουν στο walking-pilion.blogspot.gr

 Διαδρομή Ζαγορά - Χορευτό

• Aπόσταση: 3,1 χλμ (με επιστροφή 6,2 χλμ)
  Διάρκεια: καθαρός χρόνος πορείας 2 ώρες (με επιστροφή)
  Υψόμετρο: Από 472 μ. (ʼγιος Γεώργιος Ζαγοράς) σε 0 μ. (Χορευτό)
  Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
  Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι
  
  Η διαδρομή στο Wikiloc σε Google map
  
  Υπάρχουν δύο διαδρομές με καλντερίμι που ενώνουν τη Ζαγορά με το Χορευτό, η μία από τον ʼγιο Γεώργιο και η δεύτερη από τη Μεταμόρφωση. Έτσι μπορεί κανείς, αν θέλει, να πάει από τη μία και να γυρίσει από την άλλη, κάνοντας έναν κύκλο. Αυτό κάναμε και εμείς, κατεβαίνοντας στο Χορευτό από τον ʼγιο Γεώργιο και επιστρέφοντας από τη Μεταμόρφωση. Καλό είναι να φοράμε μακριά παντελόνια και να έχουμε μαζί μας ένα κλαδευτήρι, γιατί παρά τις προσπάθειες να καθαριστεί η διαδρομή, υπάρχουν κάποια σημεία με προβλήματα από τη βλάστηση.
  
  Αρχίζοντας λοιπόν από την κάτω γωνία της πλατείας του Αγίου Γεωργίου, απέναντι από την εκκλησία, κατεβαίνουμε στην άσφαλτο και βαδίζουμε για πενήντα μέτρα σε αυτή προς νότον (προς τα δεξιά). Φθάνοντας στο ταχυδρομείο, πάμε αριστερά κάτω στο καλντερίμι. Μόλις περάσουμε ένα αρχοντικό, το καλντερίμι στρίβει αριστερά κατηφορίζοντας και βγαίνει στον κύριο δρόμο της Ζαγοράς, όπου πάμε δεξιά. Σε τριάντα μέτρα, φεύγει λοξά αριστερά το καλντερίμι (υπάρχει και πινακίδα προς Ηλιαχτίδα ). Παρακάτω είναι τσιμενταρισμένο και κατόπιν βγαίνει στην άσφαλτο που πάει προς Χορευτό, αμέσως πάνω από το σχολείο του Ρήγα Φεραίου. Βαδίζουμε στην άσφαλτο πάλι για πενήντα μέτρα και μετά ξαναμπαίνουμε στο καλντερίμι αριστερά, που διατηρείται σε καλή κατάσταση. Όμως παρακάτω καλύπτεται με χώμα και γίνεται αγροτικός δρόμος, που διασταυρώνεται κάθετα με άλλον και πάμε αριστερά. Σε κάποια τμήματα φαίνεται το καλντερίμι μέσα στο δρόμο. Γύρω μας υπάρχουν κτήματα με μηλιές.
  
  Λίγο παρακάτω, εκεί όπου ο δρόμος κάνει δεξιά στροφή (προσοχή), τον αφήνουμε και πάμε αριστερά στο καλντερίμι, που είναι μισοκαλυμμένο με χώμα στα πλάγια και δεν φαίνεται καλά. Περνούμε μικρό ρέμα και βαδίζουμε σε μονοπάτι στην αριστερή όχθη, που ξαναγίνεται για λίγο καλντερίμι και μετά πάλι αγροτικός δρόμος. Δεξιά μας έχουμε την εκκλησία της Παναγίας. Φθάνουμε σε διασταύρωση με άλλους δύο δρόμους, όπου πάμε δεξιά ακολουθώντας τα σημάδια.
  
  Σε λίγο ο δρόμος κάνει αριστερή στροφή. Μόλις τελειώνει η στροφή (προσοχή) τον αφήνουμε και πάμε δεξιά κάτω, βλέποντας τα κόκκινα σημάδια στον τσιμενταύλακα. Για λίγα μέτρα το καλντερίμι δε διακρίνεται, μετά όμως φαίνεται καλύτερα και κατηφορίζει ευθεία ανάμεσα σε κτήματα. Παρακάτω έχουμε στα δεξιά μας ξύλινο φράχτη. Το καλντερίμι βαδίζει μέσα σε μια βαθιά αυλακιά και σύντομα κλείνει τελείως από βατιώνες. Αναγκαζόμαστε να ανεβούμε στο κτήμα που είναι δεξιά, και βαδίζουμε για λίγο παράλληλα μέσα στο κτήμα, έχοντας δίπλα μας στα αριστερά το κλεισμένο καλντερίμι. Μόλις το δούμε να ξαναγίνεται βατό, κατεβαίνουμε και το ακολουθούμε.
  
  Σε λίγο, από μονοπάτι πλέον, φθάνουμε πάνω από τα Ψυγεία Ζαγοράς. Θέλει προσοχή το κατέβασμα εδώ, γιατί η κλίση είναι απότομη καθώς ο δρόμος κόβει το μονοπάτι. Εδώ πρέπει να κατασκευαστούν σκαλοπάτια για να διευκολύνουν την κάθοδο. Κατεβαίνουμε στο δρόμο, κατηφορίζουμε και μόλις φθάσουμε στη γωνία της περίφραξης των Ψυγείων, τον αφήνουμε και πάμε δεξιά. Ακολουθούμε γύρω-γύρω τον τσιμεντένιο φράχτη των Ψυγείων, κάνοντας τον κύκλο του οικοπέδου. Μόλις φθάσουμε σε φαρδιά καγκελόπορτα, πάμε αριστερά και λίγα μέτρα πιο κάτω ξαναβρίσκουμε το καλντερίμι, που κατηφορίζει ομαλά σε ευθεία προς τα ανατολικά.
  
  Παρακάτω, έχουμε μπροστά μας ένα σπίτι και κατηφορίζουμε σε μονοπάτι δίπλα στον πέτρινο φράχτη του, ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση, για να βγούμε σε τσιμεντόδρομο που σε λίγα μέτρα βγαίνει στην άσφαλτο. Τη διασχίζουμε και έχουμε τώρα μαντρότοιχο αριστερά μας, κατόπιν ξαναδιασχίζουμε την άσφαλτο και προχωρούμε σε τσιμεντόδρομο. Μετά από λίγα μέτρα (προσοχή) ο δρόμος στρίβει αριστερά, αλλά το καλντερίμι συνεχίζει ευθεία κάτω (υπάρχει πινακίδα προς Χορευτό και μικρή σιδερένια κουπαστή).
  
  Κατηφορίζουμε απότομα για τα πρώτα μέτρα, μετά όμως το καλντερίμι πάει ομαλά και είναι βατό. Ξαναβγαίνουμε στην άσφαλτο και μετά από λίγα μέτρα, πάνω στη δεξιά στροφή που κάνει, πάμε αριστερά σε αγροτικό δρόμο, και αμέσως δεξιά συνεχίζει το καλντερίμι. Κατηφορίζουμε χωρίς κανένα πρόβλημα και πιο κάτω μπαίνουμε λοξά σε τσιμεντόδρομο που αμέσως μας βγάζει πάλι στην άσφαλτο. Μετά από λίγα μέτρα, πάμε δεξιά σε φαρδύ τσιμεντόδρομο και το καλντερίμι συνεχίζει αριστερά από την καγκελόπορτα, πλάι στην περίφραξη.
  
  Σε λίγο φθάνουμε στον παραλιακό δρόμο του Χορευτού, έχοντας δεξιά μας το ξενοδοχείο Αίολος . Αριστερά μας είναι πάρκινγκ αυτοκινήτων και στη γωνία μία βρύση και ένα περίπτερο. Ως εδώ έχουμε χρειαστεί μία ώρα και ένα τέταρτο περίπου για 3,1 χιλιόμετρα διαδρομής.
  
  Βαδίζοντας στον παραλιακό δρόμο προς βορράν (προς τα αριστερά), λίγο πριν κάνει τη στροφή αριστερά ανηφορίζοντας για Ζαγορά, δίπλα από το μάρκετ ακολουθούμε τσιμενταρισμένο καλντερίμι που ανηφορίζει ανάμεσα στα σπίτια. Έτσι αποφεύγουμε να βαδίσουμε στην άσφαλτο και κόβουμε δρόμο. Λίγα μέτρα πιο πάνω διασχίζουμε την άσφαλτο και συνεχίζουμε σε τσιμεντόδρομο, περνώντας δίπλα από το ξενοδοχείο Αιγεύς . Στη γωνία υπάρχει και πινακίδα προς Ζαγορά . Ο δρόμος, που στη μέση του έχει λωρίδα πλακόστρωτη, ανηφορίζει απότομα. Σε πέντε λεπτά το τσιμεντάρισμα σταματά και αποκαλύπτεται το καλντερίμι.
  Αφήνουμε αριστερά μας υπόγεια δεξαμενή νερού και πιο πάνω το καλντερίμι μπαίνει λοξά σε αγροτικό δρόμο. Αν εδώ πάμε αριστερά, μετά από εκατό μέτρα θα συναντήσουμε εναλλακτικό μονοπάτι, το οποίο παραπάνω ενώνεται με το κύριο καλντερίμι. Όμως, ακολουθώντας την κύρια διαδρομή, πάμε δεξιά στο δρόμο και σε πενήντα μέτρα σε διχάλα αριστερά ανηφορικά. Μέσα στο δρόμο διακρίνονται στοιχεία καλντεριμιού. Ο δρόμος ανηφορίζει με ελιγμούς και φθάνουμε σε διασταύρωση, όπου πάμε δεξιά. Μετά από πενήντα μέτρα, φεύγει άλλος δρόμος αριστερά και τον ακολουθούμε ανηφορίζοντας.
  
  Πάλι διακρίνουμε στοιχεία καλντεριμιού μέσα στο δρόμο, ο οποίος περνά αριστερά από ένα κτήμα, βαδίζουμε για λίγο σε ίσιωμα, και μετά από λίγη ανηφόρα σε τσιμενταρισμένο δρόμο-καλντερίμι συναντούμε τσιμενταύλακα. Εδώ έρχεται από κάτω αριστερά το εναλλακτικό μονοπάτι που ανέφερα πριν. Δεξιά μας το καλντερίμι αποκαλύπτεται ξανά, φαρδύ και καθαρό και το ακολουθούμε. Λίγο παραπάνω ξαναγίνεται τσιμενταρισμένος δρόμος. Στο σημείο αυτό χρειάζεται προσοχή, αν κάνουμε τη διαδρομή αντιστρόφως (από Ζαγορά προς Χορευτό), να μη χάσουμε το καλντερίμι που φεύγει αριστερά από το δρόμο όπως θα κατηφορίζουμε.
  
  Συνεχίζοντας, περνάμε από παλιό πέτρινο σπίτι που ρημάζει, κατόπιν ο δρόμος κάνει στροφή δεξιά και εκατόν πενήντα μέτρα μετά τη στροφή (προσοχή στα σημάδια), πάμε αριστερά σε στενό δρόμο και αμέσως δεξιά σε μονοπάτι, το οποίο μας ξαναβάζει στο καλντερίμι που είναι λίγο παραπάνω, ανηφορίζοντας σε δάσος αγριοκαστανιάς. Παραπάνω συναντούμε αγροτικό δρόμο πάνω σε στροφή του και αμέσως ξαναμπαίνουμε στο καλντερίμι. Το κομμάτι αυτό έχει υποστεί ζημιά από καθιζήσεις του εδάφους και χρειάζεται προσοχή. Τελικά βγαίνουμε σε στενό αγροτικό δρόμο δίπλα σε παχνί αλόγων. Eδώ υπάρχει και στύλος με ορειβατικό πινακιδάκι. Σε λίγα μέτρα συναντούμε φαρδύτερο ανηφορικό χωματόδρομο (προσοχή στη διασταύρωση αυτή αν κατηφορίζουμε αντιστρόφως προς Χορευτό, να πάμε αριστερά), ο οποίος μας φέρνει αμέσως στην ωραία εκκλησία της Μεταμορφώσεως, που οι ντόπιοι τη λένε και Σωτήρα, στην ομώνυμη συνοικία της Ζαγοράς. Η εκκλησία είναι σχετικά καινούρια, χτισμένη το 1889 μετά την καταστροφή του παλαιού ναού, που χρονολογούνταν από το 1168, από καθιζήσεις και πυρκαϊά.
  
  Μπαίνουμε μέσα στον περίβολο της εκκλησίας, ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια και αριστερά μας υπάρχει βρύση με άφθονο δροσερό νερό, για να μας ξεδιψάσει μετά από τόση ανηφορική πορεία. Ανεβαίνουμε λίγα ακόμα σκαλοπάτια και μπαίνουμε σε ανηφορικό τσιμεντόδρομο με καλντερίμι στη μέση (οδός Βόλτου), που σε λίγο μας βγάζει στον κύριο δρόμο της Ζαγοράς, δίπλα στο ξενοδοχείο Ανάσα . Αν βαδίσουμε τώρα στην άσφαλτο προς τα αριστερά, σε δέκα λεπτά θα φθάσουμε στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου.
  
  Το κείμενο και οι φωτόγραφίες ανήκουν στο walking-pilion.blogspot.gr

 Διαδρομή Καλά Νερά - Μηλιές

• Απόσταση: 4,8 χλμ
  Διάρκεια: 1.30΄
  Μέγιστο υψόμετρο: 378 μ. (πλατεία Μηλεών)
  Σήμανση: κόκκινα σημάδια
  Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι
  
  Η διαδρομή στο Wikiloc σε Google map
  
  
  Η διαδρομή Καλά Νερά-Μηλιές είναι από τις πιο πολυπερπατημένες του Πηλίου, και δικαίως. Πρόκειται για μια εύκολη πορεία μιάμισης ώρας σε θαυμάσιο καλντερίμι ανάμεσα σε ελαιώνες, περνώντας από μια ρεματιά που πάντα έχει νερό, που καταλήγει σε ένα πανέμορφο ιστορικό χωριό του Πηλίου. Διαδρομή κατάλληλη για τον καθένα, για οικογένειες με παιδιά, εκδρομές σχολείων κλπ. Ισως η καλύτερη εισαγωγή στις ομορφιές του Πηλίου.
  Για να επιστρέψουμε στα Καλά Νερά περπατώντας, αν δεν θέλουμε να κατεβούμε από τον ίδιο δρόμο, μια επιλογή είναι να ακολουθήσουμε τις γραμμές του τρένου από το σταθμό των Μηλεών και, φθάνοντας στη στάση της Βυζίτσας, να κατηφορίσουμε στο καλντερίμι Βυζίτσα-Καλά Νερά. Μια άλλη επιλογή είναι να κατηφορίσουμε αρχικά το καλντερίμι προς Μπούφα και μετά, ακολουθώντας την πορεία του Μηλιώτικου ρέματος, να καταλήξουμε στη γέφυρα του Μπελεγρίνου κοντά στα Καλά Νερά, ένα χιλιόμετρο ανατολικότερα από την αφετηρία μας (βλέπε διαδρομή Μηλιές-Μπελεγρίνος). Φυσικά μπορούμε να επιστρέψουμε και με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ από τις Μηλιές. Αν θέλουμε, μπορούμε ακόμα να συνεχίσουμε από Μηλιές περπατώντας προς Τσαγκαράδα ή φράγμα Παναγιώτικο και Μπούφα-Νεοχώρι.
  
  Η αφετηρία της διαδρομής είναι στον κύριο δρόμο απέναντι από το Τσιτσιλιάνειο νοσοκομείο, εκεί όπου υπάρχει αριστερά ταμπέλα προς «Αργυραίικα». Στη διασταύρωση υπάρχουν λίγα κυπαρίσσια. Σε λίγα μέτρα έχουμε νέα διασταύρωση, όπου δεν πάμε αριστερά επάνω για Αργυραίικα, αλλά δεξιά σε στενό τσιμεντόδρομο, παράλληλο με την άσφαλτο, που μας οδηγεί στο νεκροταφείο των Καλών Νερών. Μετά το νεκροταφείο συνεχίζει χωματόδρομος, που σε εκατό μέτρα στρίβει ελαφρά αριστερά μπαίνοντας σε ελαιώνα. Μετά από λίγα μέτρα, καθώς ο δρόμος στρίβει πάλι ελαφρά αριστερά, φεύγουμε ευθεία μπροστά μέσα στον ελαιώνα και αμέσως βρίσκουμε το καλντερίμι, που διατηρείται σε καλή κατάσταση και ανηφορίζει ομαλά στη ράχη.
  Παραπάνω μπαίνουμε λοξά δεξιά σε χωματόδρομο, τον οποίο ακολουθούμε για εκατό μέτρα και στη συνέχεια βρίσκουμε τη συνέχεια του καλντεριμιού στα αριστερά. Βαδίζοντας συνέχεια ανάμεσα σε ελαιόδεντρα, βλέπουμε στη ράχη απέναντι τις Μηλιές. Στα δεξιά μας έχουμε το Μηλιώτικο ρέμα και αρχίζουμε να ακούμε τον ήχο του νερού που κυλάει, χειμώνα-καλοκαίρι. Διασχίζουμε το ρέμα από τσιμεντένιο γεφυράκι και ανηφορίζουμε με ζιγκ ζάγκ την πλαγιά σε υπέροχο καλντερίμι, συναντώντας και τα πρώτα σπίτια του χωριού στη συνοικία Γυφτακαίικα.
  
  Λίγο πιο πάνω βγαίνουμε στην άσφαλτο, που αριστερά οδηγεί σε εκατό μέτρα στο σταθμό του τρένου. Τη διασχίζουμε και ανεβαίνουμε έχοντας δεξιά μας την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Ανηφορίζοντας συνεχώς, περνάμε δίπλα από το ερειπωμένο σπίτι του μακεδονομάχου Κώστα Γαρέφη και πάμε δεξιά περνώντας ένα γεφυράκι. Αφού περάσουμε και από το σπίτι του Δανιήλ Φιλιππίδη, ενός από τους δασκάλους της σχολής των Μηλεών μαζί με τον Ανθιμο Γαζή και το Γρηγόριο Κωνσταντά, φθάνουμε τελικά στην πλατεία του χωριού, με την πολύ αξιόλογη εκκλησία των Ταξιαρχών.
  
  Το κείμενο και οι φωτόγραφίες ανήκουν στο walking-pilion.blogspot.gr

 Διαδρομή Κισσός– Μούρεσι- ʼγ. Ιωάννης

• Απόσταση: 7,8 χλμ.
  Διάρκεια: 3 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 2.20 )
  Υψόμετρο: από 530 μ. (Κισσός) σε 380 μ.(πλατεία Μούρεσι) σε 0 μ.
  Σήμανση: πινακίδες, κόκκινα σημάδια
  Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Μαυρούτσα, Μούρεσι)
  
  Η διαδρομή στο Wikiloc σε Google map
  
  ʼλλη μια διαδρομή μεγάλης ομορφιάς στο Ανατολικό Πήλιο, με πολύ καλντερίμι, που μας φέρνει από τον Κισσό στο Μούρεσι και κατόπιν στην τουριστική παραλία του Αι Γιάννη. Από εκεί μπορούμε να επιστρέψουμε στην είσοδο του Κισσού ή και στο Βόλο με το λεωφορείο (www.ktelvolou.gr). Aπό το Μούρεσι, μια άλλη επιλογή είναι να κατηφορίσουμε προς το γραφικό λιμανάκι της Νταμούχαρης. Ξεκινώντας από την πλατεία του Κισσού, αριστερά από την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας κατηφορίζει τσιμενταρισμένος δρόμος (πρώην καλντερίμι). Κατηφορίζουμε έχοντας τον τοίχο της πλατείας δεξιά μας, και σε λίγο ο τσιμεντόδρομος φεύγει αριστερά, ενώ εμείς συνεχίζουμε ευθεία στο καλντερίμι, ανάμεσα σε καστανιές. Μπροστά μας βλέπουμε μεγάλη κατάφυτη πλαγιά και αριστερά στο βάθος το Αιγαίο.
  
  Παρακάτω έχουμε διασταύρωση, όπου πάμε δεξιά στο δρόμο. Περνούμε από μια βρύση χωρίς νερό και σε λίγο υπάρχει διχάλα με ανηφορικό δρόμο δεξιά, ενώ εμείς πάμε αριστερά κατηφορίζοντας. Σύντομα βαδίζουμε ξανά σε καλντερίμι, το οποίο παρακάτω βγαίνει σε πλακοστρωμένο δρόμο και πάμε δεξιά.
  Σε λίγο βγαίνουμε στον κεντρικό άσφαλτο δίπλα σε μια βρυσούλα και τον διασχίζουμε λοξά. Απέναντι συνεχίζει τσιμεντόδρομος, που αμέσως μας φέρνει στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στον οικισμό Μαυρούτσα. Δίπλα της υπάρχει η παλιά μισογκρεμισμένη εκκλησία και το νεκροταφείο. Λίγα μέτρα παρακάτω σε διχάλα πάμε δεξιά, περνώντας δίπλα από ένα κιόσκι. Ο δρόμος παρακάτω κάνει αριστερή στροφή και συνεχίζει ευθεία για λίγο προς την κατεύθυνση της θάλασσας. Δεξιά μας έχουμε μεγάλη ρεματιά (το Κισσώτικο ρέμα). Αγνοούμε στενό δρόμο αριστερά καθώς κάνουμε ένα S κατηφορίζοντας. Μετά από λίγα μέτρα ακόμα (προσοχή), βλέποντας τα κόκκινα σημάδια στα δεξιά, μπαίνουμε σε μονοπάτι, που αμέσως εμφανίζει στοιχεία καλντεριμιού και ελισσόμενο μας φέρνει σε σιδερένια γέφυρα, από την οποία περνούμε το Κισσώτικο ρέμα, σε ένα παραδεισένιο τοπίο. Πανύψηλα πλατάνια και μεγάλα βράχια στην κοίτη της κατάφυτης ρεματιάς, που κατεβάζει αρκετό νερό. Θέαμα ονειρεμένο, που μαγνητίζει το βλέμμα και δε θέλεις να φύγεις.
  
  Το μονοπάτι-καλντερίμι όμως συνεχίζει στην απέναντι όχθη, ενώνεται λοξά με άλλο μονοπάτι από δεξιά και σε λίγο βγαίνουμε σε δρόμο, όπου πάμε αριστερά κατηφορικά και περνούμε δεύτερο μικρότερο ρέμα. Μετά από λίγη ακόμα πορεία στο δρόμο, βρίσκουμε εύκολα το καλντερίμι στα δεξιά και ανηφορίζουμε ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση. Βγαίνουμε σε αγροτικό δρόμο δίπλα σε χτιστό κιόσκι και πάμε αριστερά, ανάμεσα σε κτήματα με μηλιές και καστανιές. Ο δρόμος αυτός έρχεται από το Μούρεσι. Μετά από δέκα λεπτά περίπου, ξαναβρίσκουμε δεξιά το καλντερίμι, που ανηφορίζει και μας βγάζει πάνω στην κεντρική άσφαλτο, στη δυτική είσοδο του Μούρεσι. Βαδίζουμε στην άσφαλτο για διακόσια μέτρα και κατόπιν, προσέχοντας αριστερά μας, βρίσκουμε καλντερίμι, το οποίο σε λίγα μέτρα διασχίζει λοξά ένα τσιμεντόδρομο και μας φέρνει στην εκκλησία της Παναγίας. Κάτω από την εκκλησία το καλντερίμι συνεχίζει και το ακολουθούμε με κατεύθυνση ανατολική, ανάμεσα στα σπίτια του χωριού. Παρακάτω βγαίνουμε σε στενό ασφαλτόδρομο, τον οποίο ακολουθούμε στο εξής, περνώντας και από μια βρύση με λιοντάρι, για να φθάσουμε στην πλατεία του Μούρεσι με την εκκλησία της Αγίας Τριάδος. Ως εδώ έχουμε χρειαστεί μιάμιση ώρα καθαρής πορείας για 5 χιλιόμετρα διαδρομής.
  Μετά από την επιβεβλημένη στάση στη γαλήνια σκιερή πλατεία έχοντας θέα στη θάλασσα, κατεβαίνουμε λίγα σκαλοπάτια και ακολουθούμε καλντερίμι που κατηφορίζει ομαλά, αριστερά από την παιδική χαρά δίπλα στην εκκλησία. Πηγαίνουμε ευθεία προς τα ανατολικά και σε λίγο βαδίζουμε σε δρόμο τσιμενταρισμένο στα πλάγια με καλντερίμι στη μέση. Λίγο πριν το Δημοτικό σχολείο ο δρόμος κάνει διχάλα, όπου πάμε αριστερά κάτω για τριάντα μέτρα και αμέσως δεξιά βρίσκουμε το παλιό καλντερίμι και το ακολουθούμε. Σύντομα έρχεται λοξά από αριστερά άλλο καλντερίμι για να ενωθεί με το δικό μας. Σε λίγο βγαίνουμε στην άσφαλτο που πάει προς Νταμούχαρη-Αι Γιάννη, πάνω σε στροφή. Κατηφορίζοντας το δρόμο, αγνοούμε ένα πρώτο στενό καλντερίμι και μετά από εκατό μέτρα παίρνουμε το φαρδύ καλντερίμι αριστερά. Κατηφορίζουμε ανάμεσα σε σπίτια και παρακάτω διασχίζουμε λοξά δεξιά την άσφαλτο και συνεχίζουμε πάλι σε καλντερίμι.
  
  Σε λίγο έχουμε διασταύρωση, όπου δεξιά φεύγει κατηφορικό καλντερίμι, που πηγαίνει προς Νταμούχαρη. Εμείς πάμε αριστερά και βγαίνουμε στην άσφαλτο, πάνω ακριβώς στη διασταύρωση, όπου αριστερά πάει ο δρόμος προς Αι Γιάννη και δεξιά προς Νταμούχαρη. Ανάμεσα στους δύο δρόμους συνεχίζει το καλντερίμι και παρακάτω ξαναβγαίνει στην άσφαλτο, στην οποία και βαδίζουμε για διακόσια μέτρα. Εκεί όπου ο δρόμος κάνει αριστερή στροφή (προσοχή), η διαδρομή μας συνεχίζει δεξιά προς τα κάτω. Εδώ το καλντερίμι δεν φαίνεται, γιατί έχει καταπλακωθεί από χώματα (έχει γίνει καθίζηση και στρώθηκε καινούρια μαύρη άσφαλτος στο σημείο αυτό) και μόνο βλέποντας τα κόκκινα σημάδια κάτω δεξιά καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να αφήσουμε το δρόμο.
  Αφήνουμε κτήμα δεξιά μας και ξαναβγαίνουμε στην άσφαλτο. Μετά από τη δεξιά στροφή που κάνει, βρίσκουμε αριστερά από το δρόμο το καλντερίμι-μονοπάτι, που τελικά ξαναβγαίνει στην άσφαλτο, λίγα μέτρα πάνω από την είσοδο του κάμπινγκ. Ο δρόμος αριστερά περνά το ρέμα και πάει στον παραλιακό οικισμό του Αι Γιάννη, ενώ δεξιά μας οδηγεί στη μεγάλη αμμουδερή παραλία Παπά Νερό.
  
  Το κείμενο και οι φωτόγραφίες ανήκουν στο walking-pilion.blogspot.gr

 Διαδρομή Μακρινίτσα - Πουρί

• Απόσταση: 17,2 χλμ.
  Διάρκεια: 7-7,5 ώρες με στάσεις, καθαρός χρόνος πορείας 5.50΄
  Υψόμετρο: από 620 μ. (Μακρινίτσα) σε 1590 μ. (Πουριανός Σταυρός) σε 490 μ. (Πουρί)
  Σήμανση: κόκκινα σημάδια, λίγες πινακίδες
  Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Αγία Παρασκευή Μακρινίτσας, Φλάμπουρο
  
  Η διαδρομή στο Wikiloc σε Google map
  
  Η διαδρομή αυτή αποτελούσε παλιά τον συντομότερο δρόμο για να πάει κανείς από το Βόλο στο Πουρί, 5 ώρες με τα ζώα. Είναι επίσης και η ψηλότερη πορεία που μπορεί να περπατήσει κανείς στο Πήλιο, φθάνοντας σε υψόμετρο σχεδόν 1600 μέτρων. Με την κατασκευή στρατιωτικών ραντάρ στον Πουριανό Σταυρό στα τέλη της δεκαετίας του 60, η κορυφή έγινε απαγορευμένη στρατιωτική περιοχή και η διαδρομή εγκαταλείφθηκε. Τα τελευταία χρόνια όμως, η φύλαξη των εγκαταστάσεων δεν είναι πια αυστηρή. Έτσι κι αλλιώς, η επιλεγείσα διαδρομή αποφεύγει να περάσει από τις εγκαταστάσεις στην κορυφή, αλλά τις παρακάμπτει περνώντας λίγο ανατολικότερα, για να μη δημιουργηθεί το οποιοδήποτε πρόβλημα.
  
  Μόλις φθάνουμε στο πάρκινγκ της Μπράνης στη Μακρινίτσα, εκεί όπου τερματίζει ο ασφαλτόδρομος, βλέπουμε δεξιά μας να ανηφορίζει καλντερίμι. Σε ένα δέντρο είναι καρφωμένη πινακίδα με ένδειξη προς «Πουρί», φτιαγμένη, όπως και πολλές άλλες ακόμα, από τον πρόωρα χαμένο περιπατητή-εργάτη του Πηλίου, το Δημήτρη Κότταλη. Μπορούμε να ξεκινήσουμε και από την κρήνη που υπάρχει στο πάρκινγκ. Το καλντερίμι ανηφορίζει ανάμεσα στα σπίτια του χωριού, περνά από ένα πεύκο με παγκάκι και από δύο κρήνες και βγαίνει σε στενό χωματόδρομο, που μας οδηγεί σε λίγα μέτρα στο παλιό μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής.
  Η ηρεμία και ομορφιά του χώρου δικαιολογεί μια στάση και, αφού εφοδιαστούμε με νερό από την κρήνη, συνεχίζουμε για λίγο προς τα πάνω στο χωματόδρομο. Μετά από δεξιά στροφή του, βρίσκουμε το μονοπάτι στα αριστερά. Σε λίγο βγαίνουμε σε άλλον χωματόδρομο, ο οποίος σε λίγα μέτρα στρίβει και αυτός δεξιά, τερματίζει και μπαίνουμε σε μονοπάτι-καλντερίμι, που ανηφορίζει μέσα σε ρουμάνι (δάσος καστανιάς).
  Διασχίζουμε έναν πρώτο αγροτικό δρόμο και λίγο παραπάνω βγαίνουμε σε άλλο δρόμο, στον οποίο βαδίζουμε για λίγο προς τα αριστερά και, προσέχοντας στη δεξιά πλευρά, ξαναμπαίνουμε στο μονοπάτι που ανηφορίζει στο καστανωτό. Πιο πάνω βαδίζουμε παράλληλα με αυλάκι νερού βλέποντας και άλλη πινακίδα προς Πουρί . Τελικά, περνώντας πλάι από δεξαμενή, μπαίνουμε σε χωματόδρομο κτήματος, o οποίος σε λίγα μέτρα βγαίνει στον κύριο δρόμο που έρχεται από τη Μακρινίτσα. Πάμε για λίγα μέτρα αριστερά και βρισκόμαστε σε διασταύρωση δίπλα σε τσιμενταύλακα, όπου ο κατηφορικός δρόμος πάει προς Προφήτη Ηλία-Μακρινίτσα και γεφύρι Καρυάς.
  Εμείς εδώ πάμε δεξιά βορειοανατολικά, σε ευθύ ανηφορικό δρόμο. Είμαστε στην περιοχή Τρανό Ίσωμα, όπου υπάρχουν κτήματα με μηλιές. Πιο πάνω έχουμε αριστερά μας μαρμάρινη επιγραφή από το 1938, σε ανάμνηση της κατασκευής του τσιμενταύλακα που κατέβαζε το νερό από το Φλάμπουρο. Σε λίγο, ο τσιμενταύλακας στρίβει δεξιά και μπαίνει μέσα στο δάσος οξιάς. Λίγα μέτρα πιο πέρα, μπαίνουμε κι εμείς δεξιά στο μονοπάτι που έχει κόκκινα σημάδια, όπως σε όλη τη διαδρομή.
  
  Από ένα σημείο έχουμε θαυμάσια μακρινή θέα της λίμνης Κάρλας προς τα δυτικά. Η πορεία μας είναι για λίγο ανατολική, μετά περνάμε ένα ρέμα και συνεχίζουμε βορειοανατολικά σε ωραίο μονοπάτι. Βγαίνουμε τελικά σε δρόμο, ο οποίος μας φέρνει σύντομα στην κοίτη του μεγάλου ρέματος της Καλιακούδας (Ξηριά).
  Καθώς βαδίζουμε μέσα στην ομαλή φαρδιά κοίτη, σε τετρακόσια μέτρα περίπου ο τσιμενταύλακας έρχεται από δεξιά μας και πάει αριστερά στην πηγή Φλάμπουρο, όπου τερματίζει. Ακριβώς στο σημείο τερματισμού του βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού, το οποίο ανηφορίζει με ελιγμούς στην πετρώδη πλαγιά.
  Βαδίζοντας πάνω στη ράχη και ανηφορίζοντας συνεχώς, βγαίνουμε πιο πάνω σε ανοιχτό μέρος με θαυμάσια θέα προς ανατολή και νότο. Αριστερά μας ανατολικά είναι η κορυφή Κοτρώνι (1550 μ.) και πιο πέρα στο νότο οι κορυφές Αηδονάκι (1537 μ.) με τον πύργο-κεραία του ΟΤΕ, Πλιασίδι (1547 μ., επίσης με κεραίες), Κόκκινη Ράχη και Ράχη Γύφτου (1340 μ.). Εδώ, αν ο καιρός είναι καλός, αξίζει οπωσδήποτε να κάνουμε μια στάση, επιβεβλημένη έτσι κι αλλιώς μετά από τόσην ανηφόρα.
  Λίγα μέτρα πιο πάνω, βγαίνουμε σε στενό εγκαταλελειμμένο δρόμο, όπου πάμε δεξιά. Σε πενήντα μέτρα βγαίνουμε λοξά σε φαρδύ χωματόδρομο (o οποίος αριστερά πηγαίνει στο Δυτικό Καταφύγιο) και σε ακόμα πενήντα μέτρα στην άσφαλτο που έρχεται από τα Χάνια και πάει στα ραντάρ. Μετά από εξακόσια μέτρα περίπου ανηφορικά στην άσφαλτο, εκεί όπου κάνει κλειστή αριστερή στροφή κάτω από τα ραντάρ, πάμε δεξιά σε χωματόδρομο. Μετά από εξακόσια μέτρα ακόμα, καθώς ο δρόμος στρίβει αριστερά, βρίσκουμε το μονοπάτι με τα κόκκινα σημάδια που διασχίζει το δρόμο ερχόμενο από την κορυφή και πάμε προς τα κάτω. Από εδώ και πέρα, θα κατηφορίζουμε συνεχώς μέχρι να φτάσουμε στο Πουρί.
  
  Σε λίγα μέτρα φθάνουμε σε άλλο αξιόλογο σημείο, με ακόμα ευρύτερο ορίζοντα. Φαίνονται οι Αγριόλευκες (1470 μ.) με τις πίστες του σκι, πιο πίσω το Σχιντζουράβλι (1450 μ.) με τη Δραμάλα να σβήνουν ομαλά στο Αιγαίο. Νέα στάση εδώ για απόλαυση της ομορφιάς του Πηλίου, που είναι ανεξάντλητη.
  Συνεχίζουμε στο μονοπάτι, που κατηφορίζει σε πυκνό δάσος οξιάς στη ράχη Ξεφόρτι με κατεύθυνση βορειοανατολική. Είναι καθαρό και σηματοδοτημένο σε όλο το μήκος του. Σε ορισμένα σημεία δημιουργούνται παράλληλες διαδρομές, που ενώνονται σε λίγο ξανά. Αρκετά πιο κάτω, διασχίζουμε ένα δρόμο (o οποίος αριστερά πηγαίνει και τερματίζει στην καλύβα των κυνηγών στα Καναλάκια, συναντώντας εκεί τις διαδρομές Μακρινίτσα-Δυτικό Καταφύγιο-Πουρί και Μακρινίτσα-Λαγωνίκα-Πουρί) και σε λίγο ένα δεύτερο, που κατηφορίζει προς Αγία Μαρίνα. Περνάμε από ξέφωτο με τριγωνομετρικό κολονάκι (1103 μ.) και παρακάτω έχουμε δεύτερο ξέφωτο δεξιά μας.
  
  Τελικά, αφού διασχίσουμε και άλλον ένα δρόμο, το μονοπάτι βγαίνει στην επάνω μεριά της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας σε υψόμετρο 1000 μ., δίπλα στη στέρνα που μαζεύει τα νερά από τον τσιμενταύλακα. Η εκκλησία χτίστηκε πριν από έναν αιώνα και πλέον, με αφορμή την παραχώρηση της χρήσης της πηγής Λαγωνίκας στην κοινότητα Πουρίου το 1891, γεγονός πολύ σημαντικό τότε για το χωριό, που είδε τα πρώτα νερά να φθάνουν στο ορισμένο σημείο την ημέρα της γιορτής της Αγίας Μαρίνας στις 17 Ιουλίου.
  Συνεχίζουμε ακολουθώντας τον τσιμενταύλακα, που κατηφορίζει δεξιά από την εκκλησία, φθάνουμε σε δεύτερη στέρνα και μπαίνουμε σε χωματόδρομο. Λίγο παρακάτω, λοξά αριστερά στην πινακίδα φεύγει το κύριο μονοπάτι προς το Πουρί. Το φαρδύ μονοπάτι κατηφορίζει βορειοανατολικά, διασχίζει δύο δρόμους (αγνοούμε δύο μονοπάτια στα αριστερά), περνά δίπλα από ένα κτήμα που έχουμε αριστερά και, φθάνοντας σε άλλο κτήμα με μηλιές που είναι δεξιά μας, ευθεία κάτω συνεχίζει για Πουρί, ενώ αν εδώ πάμε δεξιά μέσα στο κτήμα, θα βγούμε στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία κάνοντας μια μικρή παράκαμψη, που όμως αξίζει τον κόπο.
  Στη συγκεκριμένη πορεία, εμείς ακολουθήσαμε μια εναλλακτική, λίγο νοτιότερη διαδρομή για να περάσουμε από τον Προφήτη Ηλία. ΄Ετσι, συνεχίσαμε στο δρόμο και παρακάτω στρίψαμε δεξιά σε διασταύρωση βλέποντας τα σημάδια. Ο δρόμος διακόσια μέτρα πιο πέρα φθάνοντας σε κτήμα κάνει φουρκέτα αριστερά, περνάει ένα ρεματάκι, τερματίζει και συνεχίζει ευθεία μπροστά μονοπάτι στενό μεν, αλλά εμφανές και σηματοδοτημένο, κατηφορίζοντας μέσα σε καστανόδασος.
  
  Το μονοπάτι τελικά βγαίνει στο κτήμα με τις μηλιές και γίνεται στενός δρόμος. Σε διασταύρωση με πινακίδα πάμε δεξιά (εδώ, πενήντα μέτρα αριστερότερα, περνά στην άκρη του κτήματος το κύριο μονοπάτι που προανέφερα-μπορούμε να έρθουμε και από εκεί) και στη συνέχεια σε νέα διασταύρωση αριστερά κατηφορικά και σύντομα φθάνουμε στον Προφήτη Ηλία, όπου υπάρχει και ξύλινο κιόσκι. Η θέση προσφέρει εντυπωσιακή θέα προς τη Ζαγορά, το Χορευτό, το Ανήλιο και το Μούρεσι, από τη θάλασσα του Αιγαίου με τις Βόρειες Σποράδες μέχρι ψηλά στις κατάφυτες κορυφές Κοτρώνι και Πουριανό Σταυρό.
  Κατηφορίζοντας το δρόμο από τον Προφήτη Ηλία, περνάμε δίπλα από κτήματα και κατόπιν βρίσκουμε εύκολα τη συνέχεια του κύριου μονοπατιού, το οποίο παρακάτω ξαναβγαίνει σε δρόμο. Φθάνοντας σε δεξαμενή υδραγωγείου, εκεί όπου ο δρόμος τερματίζει αριστερά, εμείς πάμε δεξιά περνώντας τον τσιμενταύλακα και αμέσως βρίσκουμε το καλντερίμι, που μας φέρνει μέσα στο χωριό. Η διαδρομή μας τερματίζει στην επάνω πλευρά της πλατείας του Πουρίου, στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου.
  
  (Το κείμενο και οι φωτόγραφίες ανήκουν στο walking-pilion.blogspot.gr

 Διαδρομή Μηλιές - Βυζίτσα

• Απόσταση: 1,5 χλμ.
  Διάρκεια: 30΄
  Υψόμετρο: 290 μ. (Σταθμός Μηλεών) -485 μ. (Βυζίτσα)
  Σήμανση: κόκκινα σημάδια
  Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι
  
  Η διαδρομή στο Wikiloc σε Google map
  
  Η διαδρομή αυτή είναι ένας όμορφος ανηφορικός περίπατος μισής ώρας (μία ώρα με επιστροφή) σε μονοπάτι-καλντερίμι που μας οδηγεί από το σταθμό των Μηλεών στη Βυζίτσα. Μπορεί ακόμα να χρησιμεύσει ως σύνδεση για τη δημιουργία δύο κυκλικών διαδρομών: Η πρώτη, που είναι και η μεγαλύτερη (Μηλιές-Βυζίτσα-Καλά Νερά-Μηλιές, περίπου 3,5 ώρες πορείας) κατεβαίνει από Βυζίτσα στα Καλά Νερά και επιστρέφει στις Μηλιές ακολουθώντας το καλντερίμι. Η δεύτερη (Μηλιές-Βυζίτσα-στάση Αργυραίικα-Μηλιές, περίπου 2,5 ώρες) κατεβαίνει επίσης από Βυζίτσα το καλντερίμι προς Καλά Νερά και, φθάνοντας στις γραμμές του τραίνου στα Αργυραίικα, επιστρέφει στο σταθμό ακολουθώντας τις γραμμές. Από το σιδηροδρομικό σταθμό των Μηλεών, βαδίζοντας στις γραμμές προς την κατεύθυνση του Βόλου, περνάμε αμέσως ένα ρέμα από γεφυράκι και, ογδόντα μέτρα μετά, βρίσκουμε το μονοπάτι που ανηφορίζει στα δεξιά μας. Σε λίγο έχουμε διασταύρωση, όπου ο δεξιός κλάδος κατηφορίζει περνώντας το ρέμα και καταλήγει στην είσοδο του σταθμού σαν πλακοστρωμένος δρόμος. Έτσι η διαδρομή μας θα μπορούσε εναλλακτικά να είχε αρχίσει και από εκεί. Εμείς συνεχίζουμε να ανηφορίζουμε σε διαμορφωμένο μονοπάτι με στοιχεία καλντεριμιού, το οποίο παραπάνω γίνεται ωραίο λιθόστρωτο καλντερίμι. Αριστερά μας έχουμε τη μεγάλη μηλιώτικη ρεματιά. Βλέπουμε ψηλά το λευκό ξωκλήσι της υψώσεως Τιμίου Σταυρού και, αν προσέξουμε καλά, θα διακρίνουμε από κάτω του χτισμένο σε μια εσοχή του απόκρημνου βράχου στην ορθοπλαγιά το μικρό εκκλησάκι των Ταξιαρχών.
  
  Πιο πάνω το καλντερίμι γίνεται για λίγα μέτρα μονοπάτι και βγαίνει στον ασφαλτόδρομο που πάει προς Αργυραίικα. Τον διασχίζουμε και συνεχίζουμε από την άλλη μεριά σε στενό χωματόδρομο. Στα δεξιά μας έχουμε εκκλησία και κοιμητήριο. Αφού βαδίσουμε για πέντε λεπτά στο δρόμο, βλέπουμε δεξιά τη συνέχεια του καλντεριμιού που ανηφορίζει έντονα, περνά δίπλα από μια βρύση και μια εκκλησία και σύντομα καταλήγει στην άσφαλτο της Βυζίτσας, δίπλα από το καφέ Πάει Καιρός, εκατό μέτρα πιο κάτω από το πάρκινγκ στη στροφή των λεωφορείων.
  
  Για να συνεχίσουμε τώρα στην κυκλική διαδρομή που προανέφερα, ανηφορίζουμε την άσφαλτο, περνάμε το πάρκινγκ και έχουμε αριστερά μας την κεντρική εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής. Μπροστά από την εκκλησία κατηφορίζει το καλντερίμι προς Καλά Νερά. Στην πρώτη διασταύρωση πάμε αριστερά και μετά δεξιά. Παρακάτω το καλντερίμι σταματά. Στο σημείο αυτό έγινε το 1994 εκτεταμένη κατολίσθηση της πλαγιάς που παρέσυρε πέτρες και χώματα. Ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια, πάμε λίγα μέτρα αριστερά και μετά κατηφορίζουμε δεξιά σε χωματόδρομο-μονοπάτι που τελικά μας ξαναβγάζει στο καλντερίμι. Περνάμε το ρέμα από τσιμεντένιο γεφυράκι σε ένα πολύ όμορφο σημείο, όπου το νερό την άνοιξη σχηματίζει καταρράκτη. Το καλντερίμι γίνεται στενός χωματόδρομος, που βγαίνει στον ασφαλτόδρομο προς Αργυραίικα. Τον ακολουθούμε ανηφορίζοντας, περνάμε από το ξωκλήσι του Τιμίου Σταυρού και βρίσκουμε στο δεξιό όχθο σκαλοπάτια που μας φέρνουν στο καλντερίμι, το οποίο εδώ είναι μισοκλεισμένο από βλάστηση και, έως ότου καθαριστεί, αναγκαστικά βαδίζουμε για λίγο πλάι του, σε παράλληλο μονοπάτι. Αφήνουμε δεξιά μας δεξαμενή νερού, διασχίζουμε χωματόδρομους συνεχίζοντας στο καλντερίμι, που κατηφορίζει ανάμεσα σε ελαιώνες και σπίτια του συνοικισμού Αργυραίικα και φθάνει στις γραμμές του τραίνου, περνώντας από πάνω τους με τοξωτό γεφυράκι.
  Αν συνεχίσουμε να κατηφορίζουμε στο καλντερίμι, θα φθάσουμε στην κύρια άσφαλτο στα Καλά Νερά, όπου λίγο αριστερότερα θα βρούμε το Τσιτσιλιάνειο νοσοκομείο και την αφετηρία της διαδρομής Καλά Νερά-Μηλιές για να επιστρέψουμε από εκεί. Αν τώρα βαδίσουμε στις γραμμές προς τα αριστερά (ανατολικά), θα φθάσουμε σε σαράντα πέντε λεπτά περίπου στο σταθμό των Μηλεών, περνώντας και από την περίφημη σιδερένια γέφυρα που λέγεται του Ντε Κίρικο, την οποία όμως στην πραγματικότητα κατασκεύασε ο Γερμανός μηχανικός Σνάιντερ.
  
  Αξίζει όμως, φθάνοντας στη γέφυρα, να επισκεφθούμε με προσοχή το εκκλησάκι των Ταξιαρχών πάνω στο βράχο. Για το σκοπό αυτό ακολουθούμε το στενό μονοπάτι στα αριστερά μας. Σε δύο διασταυρώσεις πάμε αριστερά ανηφορίζοντας και ανεβαίνουμε σκαλοπάτια στο βράχο χτισμένα με ξερολιθιά. Ένας στενός διάδρομος σε μια εσοχή του βράχου -καλό είναι να αποφύγουν τη διαδρομή αυτή όσοι έχουν υψοφοβία- μας οδηγεί σε πέντε λεπτά στο ξωκλήσι, που στέκει ήρεμο και σιωπηλό στην άκρη της απόκρημνης ορθοπλαγιάς, παρέα με τα πουλιά, περιμένοντας να ακούσει το σφύριγμα του τραίνου που περνά από κάτω.
  
  Το κείμενο και οι φωτόγραφίες ανήκουν στο walking-pilion.blogspot.gr

 Διαδρομή Μηλιές – Τσαγκαράδα

• Κατηγορία: μέτριας δυσκολίας
  Μήκος διαδρομής: 10 χιλιόμετρα
  Χρόνος: περίπου 4 ώρες
  Πάρα πολύ ωραία διαδρομή που ενώνει το Δυτικό Πήλιο με το Ανατολικό.
  
  Τα παλιά χρόνια ολόκληρη η διαδρομή ήταν με καλντερίμι αφού ήταν η κεντρική τους «αρτηρία» ενώ τώρα πια έχει καταστραφεί το μισό.
  
  Συνεχίζει όμως να υπάρχει ευδιάκριτο μονοπάτι στη θέση του. Στις Μηλιές μπορούμε να φτάσουμε με το "Μουτζούρη" από το Βόλο.
  
  Το μονοπάτι ξεκινάει από την πλατεία του χωριού προς τη βιβλιοθήκη και από εκεί στα δεξιά της μπαίνουμε στο καλντερίμι.
  
  Σε δύο ώρες περίπου φτάνουμε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής, και κατηφορίζοντας το καλντερίμι φτάνουμε προς τα σπίτια της συνοικίας των Αγίων Ταξιαρχών της Τσαγκαράδας.
  
  Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής περιβάλλεται από δάσος οξιάς, μεγάλες καστανιές, θάμνους και πλατάνια.

 Διαδρομή Μούρεσι – Νταμούχαρη

• Κατηγορία: εύκολη, κατηφορική
  Μήκος διαδρομής: 3 χιλιόμετρα
  Χρόνος: περίπου 50 λεπτά
  Η διαδρομή ξεκινάει από τον κεντρικό δρόμο Πορταριάς - Τσαγκαράδας.
  
  Στην κεντρική διασταύρωση του Μουρεσίου, κάνουμε αριστερά ερχόμενοι από Κισσό ή δεξιά ερχόμενοι από Βόλο και σε 600 μέτρα βρίσκουμε μια τριγωνική πλατεία.
  
  Συνεχίζουμε στην ίδια πορεία και σε 200 μέτρα, στην αριστερή στροφή θα βρούμε την είσοδο για το καλντερίμι προς Νταμούχαρη.
  
  Μετά από 2 χιλιόμετρα θα βρείτε την πολύ όμορφη παραλία της Νταμούχαρης, όπου θα κάνετε το μπάνιο σας και θα μπορέσετε να πιείτε τον καφέ σας ή να φάτε κάτι στον οικισμό.

 Διαδρομή Πουρί - Χορευτό

• Απόσταση: 5,7 χλμ.
  Διάρκεια: καθαρός χρόνος 1.50΄, με στάσεις 2,5 ώρες
  Υψόμετρο: από 423 μ. (Πουρί) σε 0 μ. (Χορευτό)
  Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
  Πόσιμο νερό στη διαδρομή: παραλίες Ανάληψη, Τουρκόβρυση, Παρίσαινα
  
  Η διαδρομή στο Wikiloc σε Google map
  
  Αυτή είναι μια θαυμάσια διαδρομή, με κομμάτια μοναδικής ομορφιάς που προσφέρει απλόχερα ο επίγειος παράδεισος του Πηλίου. Κατηφορίζουμε σε καλντερίμι από το Πουρί προς το ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου (τον κάτω Αι Γιάννη στο Καστέλι, όπως τον λένε οι ντόπιοι), και κατόπιν βαδίζουμε παράλληλα με την ακτογραμμή του Αιγαίου, περνώντας από μικρές και μεγάλες πανέμορφες παραλίες για να καταλήξουμε στο επίνειο της Ζαγοράς, το Χορευτό. Εδώ, όπως και στο Πουρί και στη Ζαγορά φυσικά, θα βρούμε εστιατόρια και ξενώνες και μπορούμε να επιστρέψουμε με το λεωφορείο (www.ktelvolou.gr). Η διαδρομή είναι καθαρή χωρίς κανένα πρόβλημα βλάστησης, εκτός ίσως από ένα μικρό κομμάτι μονοπατιού κοντά στον Αι Γιάννη, που μπορεί όμως στην ανάγκη να παρακαμφθεί.
  
  Αρχίζοντας λοιπόν από το Πουρί, από το τέρμα των λεωφορείων κάτω από την πλατεία, φεύγει κατηφορικός στενός ασφαλτόδρομος (πρώην καλντερίμι). Σε λίγα μέτρα, στο ύψος του Δημοτικού σχολείου, ο δρόμος στρίβει δεξιά και το καλντερίμι αποκαλύπτεται σε άριστη κατάσταση και συνεχίζει αριστερά, έντονα κατηφορικά με ελιγμούς. Παρακάτω βγαίνουμε λοξά σε στενό ασφαλτόδρομο δίπλα σε μεγάλο πλατάνι και δεξαμενή. Μετά από είκοσι μέτρα αριστερά στο δρόμο, ξαναβρίσκουμε το καλντερίμι δεξιά, το οποίο παρακάτω διασχίζει πάλι την άσφαλτο στην κάτω συνοικία του Πουρίου και συνεχίζει προς το νεκροταφείο. Αφού περάσουμε το νεκροταφείο και την εκκλησία, το καλντερίμι φεύγει αριστερά από το δρόμο που βαδίζουμε (προσοχή στα κόκκινα σημάδια).
  Κατηφορίζουμε άλλοτε σε μονοπάτι και άλλοτε σε καλντερίμι, στην αρχή σε δασωμένο μέρος και κατόπιν σε χαμηλή βλάστηση, σε ένα γαλήνιο τοπίο έχοντας στον ορίζοντα το Αιγαίο. Τελικά μπαίνουμε σε αγροτικό δρόμο, που κατηφορίζει προς τα νοτιοανατολικά. Αφήνουμε αριστερά μας ένα σπίτι και φθάνουμε σε λοξή διασταύρωση με άλλον δρόμο. Εδώ πάμε για λίγα μέτρα αριστερά και αμέσως βρίσκουμε δεξιά μας το μονοπάτι προς τον κάτω Αι Γιάννη στο Καστέλι. Την τελευταία φορά που περάσαμε (Ιούλιος 2012), σε αντίθεση με το παρελθόν, ήταν μισοκλεισμένο με βάτια για δέκα μέτρα και χρειάστηκε να το καθαρίσουμε για να περάσουμε. Αν τυχόν είναι αδιάβατο, τότε από τη διασταύρωση ακολουθούμε το δρόμο προς τα δεξιά (νότια) και βρίσκουμε παρακάτω δρόμο με καγκελόπορτα που οδηγεί στο ξωκλήσι, το οποίο φαίνεται χαμηλά δίπλα σε λίγα κυπαρίσσια. Το μονοπάτι επίσης βγαίνει σε κατηφορικό δρόμο που σε λίγα μέτρα διασταυρώνεται με τον δρόμο προς Αι Γιάννη (πάμε αριστερά στη διασταύρωση) και, βαδίζοντας για λίγα μέτρα ακόμα προς βορράν, φθάνουμε στο ξωκλήσι, που είναι κτισμένο πάνω από ένα βράχο πολύ κοντά στη θάλασσα, στην τοποθεσία Καστέλι. Αφιερωμένο στον ʼγιο Ιωάννη Πρόδρομο, γιορτάζει στις 29 Αυγούστου.
  O αείμνηστος Νίκος Χαρατσής γράφει: Απ` όλα τα ξωκλήσια του Πηλίου, τούτο, θαρρώ, πως έχει περίσσια χάρη, περίσσια μοναξιά και απλωσιά στο Αιγαίο. Βιγλάτορας τούτος ο Αι Γιάννης, θεμελιωμένος πάνω σε θαλασσόβραχο απόκρημνο, ως είκοσι μέτρα ύψος από τη θάλασσα. Και η μόνη του συντροφιά από στεριά, λίγες καρυδιές, λεμονιές, ελιές, κυπαρίσσια και πλάι του ένα καλύβι. Αν βγει κανείς στην άκρη από το βράχο του Αι Γιάννη και κοιτάξει κατά την ανατολή, φαίνονται οι κάβοι του Χορευτού, του Αι Γιάννη του Κισσού και της Νταμούχαρης. Δεν ξέρω, Θεέ μου, με ποιούς άλλους ψαλμούς να υμνήσω τούτον τον άγιο τόπο που μας χάρισες .
  
  Επιστρέφοντας τώρα, ακολουθούμε ευθεία το δρόμο, περνούμε από την καγκελόπορτα (ήταν ανοικτή), πάμε αριστερά προς νότον και σε λίγο ο δρόμος μας, τσιμενταρισμένος στα τελευταία μέτρα, βγαίνει πάνω σε φουρκέτα ασφαλτόδρομου. Βαδίζουμε ευθεία στην άσφαλτο κατηφορίζοντας και, εκεί όπου κάνει νέα φουρκέτα, με απότομη στροφή αριστερά προς την παραλία Ελίτσα που είναι πολύ κοντά, εμείς συνεχίζουμε ευθεία σε στενό χωματόδρομο. Περνάμε ρέμα από τσιμεντένιο γεφύρι, αφήνουμε διασταύρωση με χωματόδρομο δεξιά και περνώντας δίπλα από το ομώνυμο εκκλησάκι, φθάνουμε στην παραλία της Ανάληψης. Το εκκλησάκι είναι καινούριο, γιατί το ρέμα έκανε μεγάλη πλημμύρα στο πρόσφατο παρελθόν και παρέσυρε το παλιό ξωκλήσι, εξαφανίζοντάς το τελείως.
  Βαδίζουμε λοιπόν στην κροκαλωτή παραλία, περνούμε δίπλα από την ταβέρνα Πλυμάρι και φθάνοντας στο τέρμα της παραλίας, μετά και το τελευταίο σπίτι, βρίσκουμε μονοπάτι, που ανηφορίζει με ελιγμούς. Λίγο πιο πάνω, μια διακλαδωση πηγαίνει δεξιά σε ένα εξοχικό σπίτι, απομακρυνόμενη από τη θάλασσα, ενώ εμείς πάμε αριστερά, παράλληλα με την ακτογραμμή, σε στενό μονοπάτι ανάμεσα σε ελαιόδεντρα. Περνούμε δίπλα από ένα πέτρινο σπίτι και από μια περίφραξη, και κατόπιν το μονοπάτι φαρδαίνει και κινούμαστε λίγο πάνω από τη θάλασσα, σε μια διαδρομή μεγάλης ομορφιάς, που δε θέλεις να τελειώσει.
  
  Περνούμε πάνω από την παραλία της Τουρκόβρυσης και αρχίζουμε να συναντούμε τμήματα καλντεριμιού, που ολοένα πυκνώνουν. Σε ένα σημείο υπάρχει προσκυνητάρι χτισμένο στην άκρη του βράχου. Μας είπανε (μαρτυρία Αδάμ Γάκη) ότι χτίστηκε από κάποιον Ζαγοριανό, ονόματι Ρούσσης, ο οποίος βρήκε μια εικόνα μέσα στη θάλασσα.
  Σε λίγο, αφού περάσουμε δίπλα από το θαυμάσιο ανακαινισμένο αρχοντικό Πάντου (από εκεί και το Πάντειο πανεπιστήμιο), το καλντερίμι μας κατεβάζει στη μεγάλη αμμουδερή παραλία της Παρίσαινας. Παραλίες, αυτή και η Τουρκόβρυση, με χίπικο άρωμα, στις οποίες δεν πηγαίνει αυτοκίνητο, με ελεύθερη κατασκήνωση και γυμνισμό από νεαρούς και όχι μόνο. Βαδίζουμε κατά μήκος της παραλίας (στη μέση της περίπου θα βρούμε και βρύση με νερό) και στην άλλη άκρη βρίσκουμε πάλι μονοπάτι-καλντερίμι, που μας φέρνει σύντομα στην βόρεια άκρη της μεγάλης τουριστικής παραλίας του Χορευτού.
  
  Το κείμενο και οι φωτόγραφίες ανήκουν στο walking-pilion.blogspot.gr

 Διαδρομή Τσαγκαράδα – Νταμούχαρη

• Απόσταση: 4,3 χλμ.
  Διάρκεια: 1.45΄ (καθαρός χρόνος πορείας 1.15΄)
  Υψόμετρο: Από 480 μ. (Αγία Παρασκευή) σε 0 μ.
  Σήμανση: πινακίδες, κόκκινα σημάδια
  Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (βρύση Αγίας Κυριακής, βρύση Βαϊνά)
  Η διαδρομή στο Wikiloc σε Google map
  
  Σε αυτήν τη διαδρομή, που είναι μια από τις κορυφαίες πορείες στο Πήλιο, κατηφορίζουμε σε καλντερίμι από την Αγία Παρασκευή Τσαγκαράδας στο λιμανάκι της Νταμούχαρης, μέσα σε ένα περιβάλλον μεγάλης φυσικής ομορφιάς, για να καταλήξουμε κατόπιν στη μεγάλη αμμουδερή παραλία Παπά Νερό στον Αι Γιάννη. Εδώ, όπως και στη Νταμούχαρη, μπορούμε να βουτήξουμε στη θάλασσα του Αιγαίου και να φάμε σε μία από τις ταβέρνες που υπάρχουν στην παραλία. Μπορούμε να επιστρέψουμε από τον Αι Γιάννη στην Τσαγκαράδα με λεωφορείο του ΚΤΕΛ (www.ktelvolou.gr/dromologia.html) ή με ταξί (6944718863).
  
  Ξεκινώντας από τη διασταύρωση με την κύρια άσφαλτο της Τσαγκαράδας, στο ύψος της Αγίας Παρασκευής, κατηφορίζουμε αρχικά τον ασφαλτόδρομο. Μετά από εκατό μέτρα, ο δρόμος κάνει στροφή δεξιά και λίγο παρακάτω είναι η πλατεία της Αγίας Παρασκευής με τον περίφημο αιωνόβιο πλάτανο. Εμείς αφήνουμε το δρόμο πάνω στη στροφή, βλέποντας την πινακίδα προς Νταμούχαρη αριστερά και βρίσκουμε το καλντερίμι, που κατηφορίζει ευθεία βορειοανατολικά ανάμεσα στα σπίτια του χωριού.
  Διασχίζουμε δύο φορές την άσφαλτο και συνεχίζουμε σε καλντερίμι. Τη δεύτερη φορά είναι για λίγα μέτρα τσιμεντοστρωμένο, αλλά αποκαλύπτεται ξανά και μας φέρνει σε μνημειακή μαρμάρινη βρύση με κεφαλή λιονταριού. Η σκαλισμένη επιγραφή μας πληροφορεί ότι η βρύση κατασκευάστηκε το 1907 με δαπάνη του Δημητρίου Φοινικόπουλου.
  
  Αμέσως μετά τη βρύση, το καλντερίμι κάνει έναν ελιγμό αριστερά αφήνοντας τσιμεντόδρομο στα δεξιά, και περνάει δίπλα από την εκκλησία της Αγίας Κυριακής. Η μικρή πλατεία με τον πλάτανο πάνω από την εκκλησία είναι άδεια και έρημη. Διασχίζουμε για τρίτη φορά ασφαλτόδρομο και συνεχίζουμε σε εντυπωσιακό φαρδύ καλντερίμι που κατηφορίζει με ελιγμούς ανάμεσα σε πυκνές αγριοκαστανιές, για να περάσει ένα ρέμα από τσιμεντένιο γεφυράκι. Εδώ, δίπλα στην κοίτη του ρέματος, υπάρχει και η βρύση του Βαϊνά. Ανηφορίζοντας για λίγο, φθάνουμε στη ράχη και μπαίνουμε λοξά σε στενό ασφαλτόδρομο. Σε λίγα μέτρα φθάνουμε σε μικρή πλατεία, απ` όπου αγναντεύουμε τη θάλασσα. Συνεχίζουμε για λίγα μέτρα ακόμα ευθεία σε χωματόδρομο και κατόπιν έχουμε διχάλα (προσοχή), όπου o δρόμος φεύγει δεξιά και το καλντερίμι πάει λοξά αριστερά, πλάι σε μια περίφραξη.
  Σε λίγο φθάνουμε σε ξύλινο κιόσκι. Αριστερά υπάρχει μπαλκονάκι με θαυμάσια θέα προς το βορρά μέχρι το Πουρί. Το καλντερίμι αρχίζει να κατηφορίζει πιο έντονα με ζικ ζακ (καγκιόλια) ανάμεσα σε θαμνώδη βλάστηση. Νιώθουμε το θαλασσινό αέρα καθώς πλησιάζουμε ολοένα και ακούμε μέσα στην ησυχία τα κύματα να σκάνε στις βραχώδεις ακτές. Όλες μας οι αισθήσεις συμμετέχουν στη γιορτή.
  
  Κατεβαίνοντας, φεύγουν προς τα δεξιά δύο μονοπάτια, τα οποία ενώνονται πιο πέρα και πηγαίνουν προς Κρυφό Σχολειό-Φακίστρα. Το καλντερίμι έχει προστατευτικό τοιχίο στο πλάι, γιατί η πλαγιά είναι πολύ απότομη. Τελικά φθάνουμε κάτω και περνούμε το Χαλόρεμα από ξύλινο γεφυράκι που πατά σε λιθόκτιστες βάσεις. Ωσάν για να δικαιολογήσει το όνομά του, το ρέμα έχει χαλάσει τον τσιμεντένιο διάδρομο όπου βαδίζουμε στην άλλη όχθη του.
  Αμέσως φθάνουμε στην κροκαλωτή παραλία της Νταμούχαρης, κάτω από τα ερείπια του αρχαίου κάστρου (διαβάστε το βιβλίο του Κώστα Λιάπη Τα Παλιόκαστρα του Πηλίου , Βόλος 2010, για περισσότερες πληροφορίες). Βαδίζοντας σε πλακόστρωτο, περνούμε αμέσως πάνω από το λιμανάκι, όπου το 2007 γυρίστηκαν σκηνές από την ταινία Mamma mia. Σε μια ταβέρνα μάλιστα, υπάρχουν φωτογραφίες της ιδιοκτήτριας με τη Μέρυλ Στριπ.
  
  Το κείμενο και οι φωτόγραφίες ανήκουν στο walking-pilion.blogspot.gr

 Διαδρομή Χάνια - Κισσός

• Κατηγορία: μέτριας δυσκολίας
  Μήκος διαδρομής: 8 χιλιόμετρα
  Χρόνος: περίπου 3 ώρες
  
  Πάρα πολύ ωραία βουνίσια διαδρομή, που αν και το μεγαλύτερο μέρος της είναι κατάβαση, είναι αρκετά τεχνική καθώς οι κλίσεις στα μονοπάτια είναι έντονες, η σήμανση ανεπαρκής και ο προσανατολισμός δύσκολος.
  
  Ξεκινώντας μετά το δεύτερο παρκινγκ του χιονοδρομικού κέντρου, παίρνουμε την άσφαλτο που κατηφορίζει αριστερά για τον Κισσό και στο τρίτο παρκινγκ, αφήνουμε την άσφαλτο και πάμε αριστερά κατηφορίζοντας απότομα ανάμεσα σε οξιές προς τη ρεματιά.
  
  Συναντάμε το σπιτάκι του "Λιφτ" και κατευθυνόμαστε ανατολικά προς το καλντερίμι.
  
  Θα περπατήσουμε αρκετές φορές άσφαλτο και αγροτικούς δρόμους στην πορεία μας καθώς και τα μονοπάτια θα τα ξεχωρίσουμε με δυσκολία κάποιες φορές, μιας και οι φτέρες και τα βάτα τα κρύβουν.

 Διαδρομή Χάνια - Τσαγκαράδα

• Απόσταση: 14,5 χλμ.
  Διάρκεια: 7 ώρες με στάσεις (καθαρός χρόνος πορείας 5.10΄)
  Υψόμετρο: από 1300 μ. (καταφύγιο ΕΟΣ) σε 1470 μ. (Αγριόλευκες) σε 490 μ. (πλατεία Ταξιαρχών)
  Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
  Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι
  
  Η διαδρομή στο Wikiloc σε Google map
  
  Κλασική μεγάλη διάσχιση στο Κεντρικό Πήλιο, στην οποία περνούμε από τις κορυφές Αγριόλευκες, Γολγοθά, Σχιτζουράβλι, Δραμάλα και Μέγα Ίσωμα κινούμενοι προς τα ανατολικά, για να καταλήξουμε στην πλατεία Ταξιαρχών της Τσαγκαράδας. Είναι πολύ ευχάριστη και το καλοκαίρι, γιατί κινείται σε μεγάλο υψόμετρο μέσα σε σκιερό δάσος οξιάς. Επιπροσθέτως, προσφέρει μερικά σημεία με καταπληκτική θέα.
  
  Η αφετηρία μας είναι στο καταφύγιο του ΕΟΣ Βόλου στο χιονοδρομικό κέντρο των Χανίων. Αριστερά από το κτίριο του καταφυγίου, δίπλα στο μνημείο του χιονοδρόμου Παππά, συνεχίζει ανηφορικός χωματόδρομος, ο οποίος τερματίζει στην φαρδιά πίστα σκι Πανόραμα . Ακολουθώντας την πίστα φθάνουμε στο κολονάκι της κορυφής Αγριόλευκες (1470 μ.). Αν δεν θέλουμε να ανεβούμε στην κορυφή, υπάρχει σηματοδοτημένο μονοπάτι στην απέναντι πλευρά της πίστας, που παρακάμπτει την κορυφή από τα ανατολικά.
  Αφού σταθούμε λίγο για να θαυμάσουμε τη θέα, συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση σε κατηφορικό μονοπάτι με κόκκινα σημάδια, που παρακάτω ενώνεται από αριστερά με το μονοπάτι της παράκαμψης που προανέφερα και σε λίγο ανηφορίζουμε ξανά προς το ξέφωτο του Γολγοθά σε υψόμετρο 1430 μ. Στην κορυφή αυτή έπεσαν πριν λίγα χρόνια δύο πολεμικά αεροσκάφη F-16 με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τέσσερις αεροπόροι, και αν ψάξουμε λίγο τριγύρω θα βρούμε μεταλλικά κομμάτια από τα συντρίμμια.
  Από το Γολγοθά το μονοπάτι μας κατηφορίζει προς τα νοτιοανατολικά. Προσπερνούμε διασταύρωση στα δεξιά που πηγαίνει προς ʼγιο Λαυρέντιο και μια δεύτερη προς ʼγιο Γεώργιο και φθάνουμε σε νέα διασταύρωση, όπου διασχίζουμε στενό δασικό δρόμο. Η περιοχή εδώ λέγεται Μοναστηράκι. Στην άλλη πλευρά του δρόμου συνεχίζουν δύο μονοπάτια. Το αριστερότερο, που έχει γαλάζια σημάδια, κατηφορίζει ελαφρά πηγαίνοντας προς λάκκα Μορογιάννη-Φτιρίτσα. Εμείς παίρνουμε το δεξιότερο, που έχει κόκκινα σημάδια και ανηφορίζει στην πλαγιά με ανατολική κατεύθυνση πηγαίνοντας προς Δραμάλα.
  Αφού βαδίσουμε για λίγο ακόμα στο μονοπάτι, το αφήνουμε ακολουθώντας τα σημάδια στα δεξιά (προσοχή) και ανηφορίζουμε έντονα σε δύσβατη ατραπό, η οποία παραπάνω έχει και σχοινί ασφαλείας. Η κορυφή Σχιτζουράβλι, όντας βραχώδης και σχετικά δύσβατη, δεν είχε επίσημο κανονικό μονοπάτι να περνά από εκεί. Ετσι δημιουργήθηκε από τους ορειβάτες αυτή η σηματοδοτημένη παράκαμψη. Αν δε θέλουμε να περάσουμε από το Σχιτζουράβλι, μπορούμε να συνεχίσουμε ευθεία ομαλά στο μονοπάτι που βαδίζαμε, για να βγούμε στη Δραμάλα.
  
  Βγαίνουμε εν τέλει επάνω στη βραχώδη ράχη και βαδίζουμε προς τα ανατολικά για να φθάσουμε στο ψηλότερο σημείο, όπου βρίσκεται το κολονάκι (1450 μ.). Η θέα από το σημείο αυτό είναι μεγαλειώδης. Προς το βορρά βλέπουμε την κορυφή του Πουριανού Σταυρού με τα στρατιωτικά ραντάρ, και δυτικότερα το Πλιασίδι, το Αϊδονάκι και τις Αγριόλευκες. Στο βάθος, αν υπάρχει διαύγεια, φαίνεται ο Κίσσαβος, ο Όλυμπος και ο ʼθως. Νότια βλέπουμε τη Δίρφυ και πιο δεξιά την Όθρυ, τον Παρνασσό και δυτικά τα βουνά της Πίνδου. Η θάλασσα του Παγασητικού απλώνεται από κάτω μας μέχρι το Τρίκερι και πιο πέρα το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.
  Αφού χορτάσουμε τα μάτια μας με την ομορφιά της φύσης, πράγμα δύσκολο, προχωρούμε προς τα ανατολικά ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια, που μας κατεβάζουν πάλι στο δάσος και συνεχίζουμε προς την ίδια κατεύθυνση σε ίσιωμα. Λοξά δεξιά φεύγει κατηφορικό μονοπάτι προς ʼγιο Γεώργιο. Σε λίγο φθάνουμε σε ξέφωτη περιοχή με φτέρες και ανηφορίζοντας λίγο ακόμα βρίσκουμε το τριγωνομετρικό κολονάκι της Δραμάλας (1455 μ.).
  
  Από το κολονάκι συνεχίζουμε στο μονοπάτι, που σε λίγο αλλάζει κατεύθυνση προς το νότο κατηφορίζοντας. Από αριστερά έρχεται μονοπάτι από το Μούρεσι και ενώνεται με το δικό μας. Βγαίνουμε σε ανοικτό τόπο, έχοντας θέα των κορυφών προς τη δύση. Σύντομα φθάνουμε σε διασταύρωση με πινακίδα, όπου πάμε αριστερά προς Τσαγκαράδα, αλλάζοντας πάλι κατεύθυνση σε ανατολική-βορειοανατολική (ενώ ευθεία μπροστά συνεχίζει κατηφορικό μονοπάτι προς ʼγιο Γεώργιο). Αφού ανηφορίσουμε λίγο ακόμα, διασχίζουμε μικρό ξέφωτο, περπατώντας σε επίπεδο έδαφος, πάντοτε μέσα σε πυκνό δάσος οξιάς. Εδώ είμαστε στην τοποθεσία Mέγα Ίσωμα.
  Περπατώντας σταθερά προς τα ανατολικά-βορειοανατολικά, αρχίζουμε πλέον να κατηφορίζουμε πάνω στη ράχη και οι οξιές γίνονται όλο και ψηλότερες. Το μονοπάτι παραμένει ασαφές, αλλά μας βοηθούν τα σημάδια στα δέντρα. Καρβουνόλακκοι και γράμματα χαραγμένα σε κορμούς μας υπενθυμίζουν την άλλοτε συχνή ανθρώπινη παρουσία εδώ, με ομάδες υλοτόμων οι οποίοι κατασκήνωναν για μήνες στο δάσος, που τότε αντηχούσε από τα τσεκούρια και τις φωνές τους. Τεράστιοι μονοκόμματοι βράχοι δίπλα σε πολύ μεγάλες οξιές δημιουργούν ένα εντυπωσιακό σκηνικό, ειδικά αν υπάρχει και ομίχλη, έτσι που νομίζεις ότι θα δεις τους Κενταύρους να εμφανίζονται μπροστά σου.
  
  Καθώς συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε ακολουθώντας τη ράχη, τα σημάδια παρακάτω μας οδηγούν σε ένα φυσικό μπαλκόνι ή βίγλα σε υψόμετρο 1090 μέτρων. Εδώ είναι ένα σημείο απ` όπου δε θέλεις να φύγεις, η θέα σε καθηλώνει. Αμέσως από κάτω μας στο γκρεμό η βαθιά ρεματιά του Μυλοποτάμου, κατάφυτη από καστανιές και οξιές. Αριστερά η θάλασσα του Αιγαίου αφρισμένη και από πάνω της τα πρώτα σπίτια της Τσαγκαράδας και το Ξουρίχτι. Στο βάθος και δεξιά φαίνεται το Νεοχώρι, χτισμένο σε μια πλαγιά κοιτάζοντας προς τη δύση. Σκιάθος, Σκόπελος και Αλόννησος στέκουν ανατολικά η μία δίπλα στην άλλη. Μόνο και μόνο για αυτό το εκπληκτικό μέρος, αξίζει κανείς να βαδίσει στην πορεία αυτή.
  
  Ωστόσο, έρχεται και η ώρα που πρέπει να συνεχίσουμε. Κατηφορίζοντας πιο έντονα και πάντα με οδηγό τα σημάδια, διασχίζουμε στενό δασικό δρόμο λοξά προς τα δεξιά και παρακάτω βγαίνουμε πάλι σε δρόμο και τον ακολουθούμε για λίγο προς τα κάτω. Το μονοπάτι συνεχίζει αριστερά και στη συνέχεια ξαναβγαίνει σε δρόμο. Τον ακολουθούμε κατηφορικά και σε λίγα μέτρα έχουμε διασταύρωση με φαρδύτερο δρόμο, όπου πάμε δεξιά (αριστερά πάει προς το ξωκλήσι Αγ. Αθανασίου εν ʼθω). Ο δρόμος αυτός έρχεται από την Τσαγκαράδα.
  
  Προσέχοντας αριστερά μας, βλέπουμε αμέσως τη συνέχεια του μονοπατιού, το οποίο παρακάτω ξαναβγαίνει στο δρόμο (περνάμε αλυσίδα) και πάλι σε λίγα μέτρα το ξαναβρίσκουμε αριστερά. Ξαναβγαίνουμε στο δρόμο κατηφορίζοντας συνεχώς και λίγο παρακάτω, εκεί όπου δίπλα στον κύριο δρόμο βρίσκεται γκρεμισμένο πέτρινο καλύβι και μικρό προσκυνητάρι (προσοχή), βλέποντας τα σημάδια στρίβουμε δεξιά στο στύλο της ΔΕΗ σε στενό δρόμο-καλντερίμι και σε είκοσι μέτρα σε τσιμεντένια δεξαμενή πάμε αριστερά. Κατηφορίζοντας ανάμεσα στα πρώτα σπίτια του χωριού, φθάνουμε τελικά με καλντερίμι στην κύρια άσφαλτο Βόλου-Τσαγκαράδας και στην πλατεία των Ταξιαρχών, που είναι λίγο δεξιότερα, κάτω από το δρόμο.
  
  Το κείμενο και οι φωτόγραφίες ανήκουν στο walking-pilion.blogspot.gr

 Διαδρομή Χόρτο - Λεφόκαστρο

• Aπόσταση: 10 χλμ.
  Διάρκεια: 3,5 ώρες (με στάσεις)
  Υψόμετρο: 64 μ. (μέγιστο)
  Σήμανση: στρόγγυλα πινακιδάκια, κόκκινα σημάδια
  Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι
  
  Η διαδρομή στο Wikiloc σε Google map
  
  Μια περιήγηση στις ειδυλλιακές παραλίες του Νοτίου Πηλίου από το Χόρτο μέχρι το Λεφόκαστρο. Kάποιος την ονόμασε "ο περιφερειακός του Παραδείσου"! Η ιδανικότερη εποχή για να την περπατήσουμε είναι ο χειμώνας. Τότε μπορούμε ευκολότερα να αντισταθούμε στον πειρασμό να βγάλουμε τα ρούχα μας και να βουτήξουμε στη θάλασσα του Παγασητικού, που μας καλεί σαν σειρήνα στην αγκαλιά της. Αν έχουμε την ανάλογη φυσική κατάσταση, μπορούμε να συνεχίσουμε ανηφορίζοντας από το Λεφόκαστρο στην Αργαλαστή και από εκεί να γυρίσουμε πίσω στο Χόρτο, ολοκληρώνοντας έτσι τον κύκλο με άλλες 3 ώρες πορείας. Μπορούμε ακόμα να πάμε στην Αργαλαστή νωρίτερα, από Κάλαμο ή Πάου, κερδίζοντας 1 ή 2 ώρες αντίστοιχα (βλέπε τις αντίστοιχες διαδρομές).
  
  Ξεκινώντας από την είσοδο του Χόρτου, βαδίζουμε για διακόσια μέτρα περίπου στην άσφαλτο που ανηφορίζει προς την Αργαλαστή και μετά, παρατηρώντας τα στρόγγυλα κιτρινόμαυρα πινακιδάκια του συλλόγου Φίλων των Καλντεριμιών, πάμε λοξά αριστερά σε τσιμεντόδρομο που κατηφορίζει ανάμεσα σε εξοχικές κατοικίες και τουριστικά καταλύματα. Ο δρόμος γίνεται πλακοστρωμένο μονοπάτι που κινείται πολύ κοντά στην παραλία Παγανιά. Τελειώνοντας η πλακόστρωση, βαδίζουμε σε κανονικό μονοπάτι ανάμεσα σε χαμηλή θαμνώδη βλάστηση και ελαιώνες.
  
  Mετά από λίγο διάστημα, το μονοπάτι κατεβαίνει στην παραλία της μεγάλης Πάου και περπατάμε σ` αυτήν. Στην άλλη άκρη της, στην πίσω πλευρά από το τελευταίο σπίτι που είναι εκεί, βρίσκουμε μονοπάτι που ανηφορίζει με ελιγμούς και σύντομα, έχοντας περίφραξη αριστερά μας, βγαίνουμε σε τσιμεντόδρομο που τερματίζει σε ιδιοκτησία. Εδώ κανονικά το μονοπάτι συνέχιζε προς την παραλία της μικρής Πάου. Όμως οι περιφράξεις έχουν κάνει αδύνατη τη διέλευση, και έτσι αναγκαστικά ακολουθούμε τον τσιμεντόδρομο ανηφορίζοντας λίγο ακόμα, μέχρι να συναντήσουμε άσφαλτο, όπου πάμε αριστερά κατηφορικά (δεξιά πηγαίνει προς μοναστήρι Πάου).
  Ο δρόμος μάς φέρνει στην παραλία της μικρής Πάου και βαδίζουμε κατά μήκος της. Στα μισά της παραλίας, εκεί όπου εκβάλλει μικρό ρέμα, φεύγει προς τα δεξιά το μονοπάτι-καλντερίμι προς μονή Πάου-Αργαλαστή. Στο τέρμα της παραλίας συναντούμε ανηφορικό στενό χωματόδρομο, παράλληλο με την ακτή, τον οποίο ακολουθούμε. Από κάτω περνά ο αγωγός ύδρευσης από το φράγμα Παναγιώτικο, που δυστυχώς πέρασε πάνω στο μονοπάτι που υπήρχε εδώ, γιατί έτσι κρίθηκε πιο βολικό, αλλοιώνοντάς το ριζικά και μόνιμα. Το ίδιο έγινε και στο μονοπάτι-καλντερίμι κοντά στο Λεφόκαστρο. Τι να πεί κανείς για τις αρχές, Δήμο και Νομαρχία, που ανέχθηκαν ή συναίνεσαν σε αυτή την καταστροφή, σε έναν τόπο που ζεί πλέον κυρίως από τον τουρισμό; Ως πότε θα αδιαφορούμε για την καταστροφή του τόπου μας; Είμαστε άξιοι της μοίρας μας, καλής ή κακής, που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε για τους εαυτούς μας.
  
  Βαδίζοντας παράλληλα με την ακτογραμμή, λίγα μέτρα πάνω από τη θάλασσα, βγαίνουμε σε ελαιώνα και τον διασχίζουμε, ξαναβρίσκοντας το φαρδύ μονοπάτι και, βαδίζοντας κατόπιν δίπλα σε όριο ιδιοκτησίας, φθάνουμε στο τσιμενταρισμένο μονοπάτι που μας φέρνει στην παραλία Μπελιάν, λίγα μέτρα πιο κάτω. Στα δεξιά μας υπάρχει εξοχική κατοικία. Βαδίζουμε στην παραλία και από την άλλη άκρη ανηφορίζουμε σε μονοπάτι, που μας βγάζει σε αγροτικό δρόμο, δίπλα σε νεόκτιστο εξοχικό. Ακολουθούμε το δρόμο, ο οποίος πιο πέρα είναι τσιμενταρισμένος, και βγαίνουμε σε ασφαλτόδρομο που κατηφορίζει και μας οδηγεί στην παραλία του Καλάμου.
  
  Ακολουθώντας την παραλία, αφήνουμε στα δεξιά τη διασταύρωση με το καλντερίμι προς Αργαλαστή (μια ώρα πορείας και ένα τέταρτο περίπου), και συνεχίζουμε σε δρόμο παράλληλα με τη θάλασσα. Διασχίζουμε το ρέμα της Ροδιάς περνώντας μια πεζογέφυρα και ξαναβγαίνουμε στην παραλία, βόρεια του ρέματος. Στην άλλη άκρη της παραλίας συνεχίζει μονοπάτι, που πολύ σύντομα γίνεται αγροτικός δρόμος, στον οποίο βαδίζουμε με κατεύθυνση βόρεια ανάμεσα σε ελαιώνες στην περιοχή Καλογριά. Για ένα διάστημα έχουμε απομακρυνθεί λίγο από τη θάλασσα, αλλά σύντομα την ξαναπλησιάζουμε και βγαίνουμε αριστερά στην όμορφη μικρή παραλία του Αγίου Σώστη, δίπλα σε πίνακα ανακοινώσεων του τοπικού συλλόγου.
  
  Αφού βαδίσουμε στην άλλη άκρη της παραλίας, βρίσκουμε το μονοπάτι με τα κόκκινα σημάδια που ανηφορίζει και το ακολουθούμε. Το μονοπάτι μας φέρνει σε μπάρα που φράζει την είσοδο ιδιοκτησίας. Πάμε για λίγα μέτρα προς τα κάτω σε στενό χωματόδρομο και αμέσως δεξιά. Εδώ ξανασυναντούμε τον αγωγό νερού που πέρασε πάνω στην πορεία του μονοπατιού και δυστυχώς το αλλοίωσε για πάντα. Περνούμε κάτω από νεόκτιστο εξοχικό και σύντομα φθάνουμε σε άλλη παραλία που είναι αμέσως νότια από τον οικισμό του Λεφοκάστρου. Κατεβαίνουμε στην παραλία από μονοπάτι και στην άλλη άκρη της βρίσκουμε καλντερίμι, που ανηφορίζοντας περνά από παλιά βρύση με χρονολογία 1777 και βγαίνουμε στην άσφαλτο. Εδώ συνεχίζει στην άλλη μεριά το καλντερίμι προς Αργαλαστή (μιάμιση ώρα πορείας). Αν βαδίσουμε στην άσφαλτο προς τα κάτω, φθάνουμε σε τριακόσια μέτρα στον παραθαλάσσιο οικισμό του Λεφοκάστρου.
  
  Το κείμενο και οι φωτόγραφίες ανήκουν στο walking-pilion.blogspot.gr